Wim Willaert

Wim Willaert dacht ooit het de kermisattractie waarbij je met een bal wat blikken omver werpt, onder de knie te hebben. Hij was niet onverdienstelijk in balsporten in het algemeen en hij hoorde winnaars van het spel uit en kopieerde hun techniek. Hij geloofde in zijn scoren, maar eigenlijk stond hij op de top van de berg der dwazen. Vanop een afstand van twee meter presteerde hij het om met drie ballen, zijn drie kansen, geen enkel blik te raken. Schaamtelijk.

Over mensen die geloven dat ze kennis van zaken hebben en op de hoge top van de berg der dommen roepen dat ze er alles van af weten, wil hij het hebben en vertellen en musiceren. En ook over wat er met een Vlaamse artiest kan gebeuren wanneer hij in contact komt met één der dommen, één der dwazen. Een monoloog vol humor en muziek.

Elke overeenkomst met bestaande artiesten is hierbij louter toeval. Natuurlijk dat!